‘Het gevoel dat je valt en faalt, dat had ik heel erg op een gegeven moment. Ik was een last. Dat heb ik nu gelukkig iets minder, maar ik zat er diep in. Het begon op mijn werk. Ik werkte in de avonden soms nog als vaste geluidstechnicus van een band en had op zich een goede baan. Ik werkte als sociotherapeut met volwassen mensen met autisme en dat werd me, onder andere door onrust binnen de organisatie, te veel. Ik kreeg een burn-out.
‘Niet naar de bank gaan bij geldproblemen. Een week later hadden ze de hele boel bevroren’
Ik wist toen net dat mijn vriendin en ik een kind kregen. We kenden elkaar drie maanden, maar het voelde zo goed dat we er helemaal voor wilden gaan.’
Ruzie over financiën
‘Wat ik niet wist, was dat we heel anders tegen financiën keken. Zij trok bij mij in en ik ging er vanuit dat we samen de vaste lasten gingen betalen, maar dat zag zij anders. Dus daar zaten we, ik was opeens elke dag thuis en we hadden heel veel ruzie over het f-woord, financiën. ‘
Elke keer als ik er voorzichtig over begon, was het alsof ik haar iets aandeed, maar na een half jaar zat ik echt omhoog. Toen kreeg ik nog maar 70 procent van mijn laatste inkomen, terwijl de uitgaven gestegen waren. Mijn vriendin woonde bij me in en we hadden spullen nodig voor ons dochtertje dat bijna geboren zou worden.’
Noodsprong naar de bank
‘In die tijd heb ik een domme noodsprong gemaakt. Ik dacht: laat ik naar de bank gaan, misschien kunnen zij me helpen vanuit een soort maatschappelijke functie. Nooit doen. Niet naar de bank gaan als je geldproblemen hebt. Een week later hadden ze de hele boel bevroren en kon ik helemaal niets meer.
‘Mijn motor ging de deur uit. Geen hobby’s, geen vakanties en geen nieuwe kleren’
Mijn situatie was helemaal niet zo heftig, dacht ik. Op dat moment had ik een persoonlijke lening van 3000 euro en een ziektewetuitkering van 1600 euro netto. Mijn vriendin heeft alleen nogal een dure hobby: een paard. Dat paard is alles voor haar. Dat kun je haar niet afnemen, dan stort haar wereld in.’
Motor de deur uit
‘Schuldsanering was dus geen optie. Dat was wat twee mensen van het buurtteam ons aanraden, maar ik vond dat te groots, te beklemmend. En dan zouden we haar paard dus weg moeten doen. In plaats daarvan ging het voortaan zo dat mijn uitkering op de rekening van mijn vriendin werd gestort en dat we zelf gingen downsizen.
Mijn motor ging de deur uit. Geen hobby’s, geen vakanties en geen nieuwe kleren. Ik liep met kleren met scheuren, dat is niet echt cool meer hoor, als je 50 bent. Alles wat we overhielden, ging naar spullen voor onze dochter. Als ik nu naar de supermarkt ga, moet ik de pas van mijn vriendin vragen. Of als ik shag wil kopen, want ik ben van de spanning gaan roken, daar is ze natuurlijk niet blij mee.
‘Je kunt je beter kwetsbaar opstellen, dan kom je eerder bij hulp die je nodig hebt’
Ik heb wel aan de bel getrokken bij mijn huisarts. Al vrij in het begin, toen alles tegelijk op me afkwam. Je kunt je maar beter kwetsbaar opstellen, dan kom je eerder bij de hulp die je nodig hebt. Bij mij betekende dat: vier uur per week gesprekken met maatschappelijk werk vanuit het buurtteam, dat heb ik nog steeds. Het helpt me om alles een beetje te normaliseren. Ik wilde weten: hoe erg is het met me? Ik dacht echt dat ik gestoord was, dat er iets mis met me was.’
Corporatie op de stoep
‘In de tussentijd was mijn vriendin dus degene geworden die onze financiën beheerde, maar die had daar stress over en miste daardoor weleens een betaling. Eén maand hebben we zo de huur gemist. Een paar maanden later stond de corporatie bij ons op de stoep. Toen heeft mijn vriendin haar vader gebeld en die heeft ons uit de brand geholpen. Hij is een oud-bankmedewerker. We hebben een goed open gesprek met hem over de situatie gehad en hij zei weer dat dat paard echt niet kan.
‘Wat wel slim is, is een budgetcoach inschakelen’
Ik zag mijn vriendin ineenkrimpen toen hij dat zei. We hebben dan wel veel ruzie, maar we willen nog steeds samen oud worden. De makkelijkste oplossing is uit elkaar gaan, maar wij geven niet op. Rond die tijd heb ik dus een tweede persoonlijke lening van 7000 euro afgesloten. Ook niet slim, maar ik heb het gedaan. 96 maanden om het af te betalen.’
Alle twee een klik
‘Wat wel slim is - wat we twee maanden geleden hebben gedaan - is een budgetcoach inschakelen. Met deze vrouw hebben we alle twee een goede klik, dat is heel belangrijk. Ik merk nu al dat het meer iets van ons samen wordt, de hele situatie. We krijgen ook alle twee huiswerk en daar herinneren we elkaar aan, dat motiveert ook. Samen met haar hebben we voor het eerst in lange tijd weer een overzicht gemaakt van wat erin komt en wat eruit gaat.’
‘Ik durfde het niet meer, bellen met instanties en zo, maar dat moet ik weer leren’
Een belangrijk advies dat de budgetcoach aan mijn vriendin gaf, was om een deel van de verantwoordelijkheid voor de financiën weer aan mij te geven. Ik durfde het niet meer, bellen met instanties en zo, maar dat moet ik weer leren.’
Kracht vinden
‘Bij dingen die je niet durft helpt het om te denken aan wat wel goed is gegaan. Bijvoorbeeld dat ik een aantal maanden na mijn ontslag een sociaal raadslid heb ingeschakeld om een betere ontslagvergoeding te krijgen en dat het me is gelukt. Ik dacht toen dat ik er de kracht niet voor had, maar die heb ik toch ergens gevonden. Blijf ook kijken naar de dingen die wel goed zijn gegaan. Dat is een laatste tip die ik andere mensen met schulden zou willen geven.’
Evelien Vos is schrijver en freelancejournalist. Pim is een van de mensen die hun ervaringen met schulden deelden op
het platform Gedeelde Ervaringen: www.gedeeldeervaringen.nl. Om privacyredenen is Pim niet de echte naam. Op de foto staat een model.
Foto: Murat Isik via Pexels.com